sporda gayet iyiydim. Tabi bunlar benim ön plana çıkmamı
kolaylaştırıyordu.
Alkolle küçük yaşta tanıştım ve ailemde alkol alan birçok
insan vardı. Babam, amcamlar ve dayım iyi içicilerdi. Tabi ki
de öyle olmalıydı çünkü “erkek adam içerdi.” İlk alkolümü de
bu düşünceyle almıştım. Ama o ilk kadehin daha sonraları
hayatımın tek gayesi olabileceğini nereden bilebilirdim?
Lise birinci sınıftan ayrıldıktan sonra konservatuar de-
neyimim oldu. O zamanlar alkole bağımlılığım tam olarak
ilerlemediği halde nedense her şeyden çok çabuk sıkılıp, her
şeyi yarım bırakıyordum. Müzikle aram iyiydi ve bir orkestra
kurarak salonlarda çalışmaya başladım. İşte bu sıralarda
alkolüm artmaya başlamıştı ve yaşım 18 olmuştu.
19 yaşıma geldiğimde babamve iki erkek kardeşimbir trafik
kazası geçirdi. Gerçekten büyük bir kazaydı. İşte o günlerde
ilk black-autumu yaşadım. O günler gerçekten benim için
çok kötüydü. Kısa zaman sonra askere gittim. Kötü günler
yaşıyordum. Yaşamımla ilgili her şey gün geçtikçe daha zor-
laşıp, kötüleşiyordu. Ama hala içimde bir umut vardı. Bu kötü
günler geçecek ve her şey düzelecekti. Askerliğimi 5 senede
bitirebildim. Tahmin ettiğimiz gibi dibe vuruyordum. Ama 17
sene daha direndim. Bu zamanlar içerisinde üç evlilik yaptım
ve ayrıldımve hiçbir işte uzun süreli ve düzgün çalışamadım.
Yaşamımbir süre içinde bir üçgen üzerine kurulmuştu. A.A.’yı
tanımadan önce bu üçgenimin bir köşesi “para” idi. Nereden
ve nasıl kazanıldığı hiç önemli olmayan ama kazanmak için her
türlü dalaverenin çevrildiği yıllardı… Diğer köşede ise «al-
kol» vardı ve “ben çok iyi içerim” mantığı ile geçen yıllarım…
Üçüncü köşede ise “zevk ve eğlence” vardı. Bir insan olarak
kendine ve çevresine olan sorumluluklarını yerine getireme-
den geçen yıllarımda kendimi hep özgür zannettim.
Alkolden kurtulmak istiyordum. Bir kaç kere psikiyatrik tedavi
gördüm. İkinci hastane tedavimden çıktıktan sonra A.A.’ya
geldim. İlk günler kendimi huzursuz hissetsemde, gelmeye
devamettim. Zaten yapacak bir şey yoktu ve yaşamımla
ilgili her şeyi bitirmiştim. Sadece ayık kalmak istiyordum. 42
yaşındaydımve ilk defa kendimi bir yere ait hissediyordum.
Grubumda kısa zamanda bana görev verilmişti. O zamanki
algılamalarımla yapabileceklerimi yapmaya çalıştım. Ama
şimdi baktığım zaman bir ton hatalarımın olduğunu görü-
yorum. Bu hatalar aynen aktif alkol dönemimdeki hatalarım
gibiydi. Bu dönem, A.A.’da her zaman söylendiği gibi dürüst
olmayan davranışlar, bencillik hep öne çıkmak duygusu, şiş-
kin bir ego gibi bir sürü kusurlarla geçmişti. Ama bir yandan
da programın kıyısından köşesinden bir şeyler yakalamaya
çalışıyordum. Birinci, ikinci, üçüncü, basamaklarımı yapmış-
tım. Üstün gücüme inancım gelişmeye başlamıştı ve bir şe-
kilde iç dünyam ve yaşamımda düzelmeler başlamıştı. Fakat
bu arada ben tekrar kendi kafamdaki programımı çalıştır-
maya başlamıştım ne yazık ki bunların hiç birinin farkında
değildim. A.A.’da dokuz ayıkken bu örgütle duygusal bir
ilişkiye girmiştim aslında… Gün geçtikçe ayık olarak da dibe
gidiyordum. Nitekim her şeyin güzel olduğunu zannettiğim
bir zamanda kaydım. Sebepler, bahaneler ve netice...
Ben bir alkoliktim ve A.A. programı bana her şeyi söylüyordu
ama ben bir taraftan hala direniyordum. Kendi kafamdaki
programın beni ayık tutacağına inanmıştım. Kaymadan
bir hafta önce rehberim “Nasılsın?” diye sormuştu. Bende
“Her şey çok güzel gidiyor” demiştim. O da “Aman kendine
dikkat et! Her şeyin iyi gitmesi bir alkoliğin zayıf zamanla-
rından birisidir” demişti. Ben bu söze gülüp geçmiştim, ama
sonraları anladım ki kendimi onların yerine koymamı sağlıyor
ve ben güçlüyü oynayarak alkolikliğimi unutuyordum.
A.A. da kaymanın ne kadar korkunç bir şey olduğunu yaşa-
mış ve görmüş bir alkolik olarak birkaç ay sonra A.A. da tam
kopmadan tekrar A.A’ya dönüş yaptım.
Bu satırları yazarken 46 yaşlarımın son anlarındaydım ve
bu yaşta ancak bir şeyler öğrenebildim. Bugün yaşamımda
ne olursa olsun tek önceliğimin ayıklık olduğunu biliyorum.
Bugünkü yaşam üçgeninim bir köşesinde huzurlu bir ayıklık,
bir köşesinde üstün gücüm, diğer köşesinde ise A.A. var...
Alkol almamı ikna ile engelleyen, beni ayak tutan bir A.A. var.
Her şeyimi kaybettim ama hayatımı tekrar kazandım…
Allah’ım, bana verdiklerin, benden aldıkların ve bana bırak-
tıkların için şükran doluyum sana…
yesilay.org.tr
37
YEŞiLAY
•
ARALIK 2014
