"OĞLUM BUNU YAPACAK BİRİSİ DEĞİLDİ…"

Danışan, uzun süredir işsiz olan ama çalışmak isteyen biriydi. Evdeki gündemin konusu boşanma ve madde kullanımıydı. 18 aylık kızı ve eşiyle madde kullanımından dolayı ilişkilerinin bozulduğunu dile getirmekteydi. Ailesinin madde kullanımından dolayı tedirgin olduğunu düşünüyor ve ailesinin madde kullanmadığına inanmadıklarını sürekli dile getiriyordu. Bu durum onu en rahatsız eden konulardan biriydi. 

3-5 aydır arkadaşları ile görüşmediğini ve hepsinin de madde kullandığını dile getirdi. Bu nedenlerden dolayı eve kapanarak, kendi başına madde kullandığını dile getiriyordu. 10 yıl öncesinde yani ortaokul zamanlarından bu yana madde kullanıyordu. 

Bırakma girişimleri oluyordu ama her seferinde başarısızlıkla sonuçlanıyordu. Ailede onu tek anlayan kişinin annesi olduğunu ve babasıyla da arasının iyi olmadığını söylüyordu. Danışanın şu an mevcut olan ve en çok önemsediği problemi babasının tedavi sürecine katılmak istememesiydi. Danışanın seanslara sürekli gelmesiyle iyileşme süreci iyi bir şekilde ilerlemekteydi ama tek düşüncesi babasının da sürece dâhil olması ve onun yanında olmasını hissetmekti. 

Danışanla birebir ilgilenen psikoloğun önerisi üzerine, mobil ekip olarak aileye ev ziyareti planlandı. Amaç, babayı da tedavi sürecine dâhil edebilmekti. 

Cılız bir sesin sahibi bir baba ve uzun süredir madde kullanan oğlunun tedaviye katılımını sağlamak adına ev ziyaretine gidilen bir gündü geride kalan; fakat umudun yeşereceği bir ışıktı aynı zamanda o gün… Anlaşılmayı bekleyen bir baba vardı, belki de çoğu bağımlı bireyin babası gibi o da bazen çevreye karşı utanıyor bazen de kendini suçlu hissediyordu. Çevredekiler, sokaktakiler, arkadaşları, eşine, dostuna o anlara şahit olmasınlar diye çaba sarf eden bir babaydı. Bu durumları hisseden diğer babalardan sadece birisiydi o. 

Aile dinamiklerini yerinde gözlemlemek ve bağımlı bireyle yakından ilgilenmek için gerçekleşen bir ev ziyaretiydi, amacımız. Süreç hakkında, her aile bireyi fikrini beyan ederken aynı zamanda bunca zamandır babalarında şahit olmadıkları bir şeyi görmüşlerdi ve onlara göre güçlü ve duygularını belli etmeyen bir babanın gözünden akan yaşlar aslında belki de bir umudun yeşermesi adına dökülen bir damla idi.

Sadece o an belki de ona iyi gelecek şey dinlendiğini, önemsendiğini hissetmekti. Dinledik, aslında bağımlılıkla ilgili bazı şeyleri yanlış bildiğini fark ettik ve doğru bilgilenmesini sağladık. Bazen de çaresiz oluşunu da dile getirdi ama umudu hep vardı, inanıyordu evladına.
Aylardır YEDAM'a gelerek kapıda bekleyen ama görüşme odasına girmeyen baba; şimdi görüşmelere katılıyor ve oğluna destek olduğunu daha da fazla hissettiriyor.