46
Ferhad ile Şirin…Anadolu’da asırlar-
dır dilden dile aktarılan efsanevi bir aşk
hikâyesinin iki büyük kahramanı. Bu
hikâye insanımız tarafından o kadar sevil-
miş ve sahiplenilmiştir ki bu iki kahraman
şiirlerde ve türkülerde yaşatılmış, asırlar
öncesinden günümüze yol almışlardır.
Böylesi sevilen bir hikâyeden tiyatro da
nasibini almış ve bazen küçük bazen bü-
yük değişiklikler yapılarak bir çok oyu-
na konu olmuştur. Bu oyunlardan Nazım
Hikmet’in Ferhad ile Şirin’i en meşhur ola-
nı olarak günümüze gelmiştir(YKY,2011).
Devlet Tiyatroları’nın yeni sezon oyun-
larından Ay Ecesi de bu efsanevi aşkı konu
edinmiş bir oyun. Genç yazar Burçak Çöl-
lü’ nün köklü birkaç değişiklikle sahne-
ye koyduğu oyun, Şirin’in ablası olan Ar-
zen şehrinin hükümdarı Mehmene Banu
gözünden seyircisine sunulmakta; oyu-
nun yönetmenliğini ise usta bir oyuncu da
olan Mustafa Avkıran yapmakta.
Küçük; ama oldukça hoş dizayn edil-
miş, ışıkların çok iyi bir şekilde kullanıl-
dığı sahnede, -aklınızda bu kadar çok
oyuncu bu küçük sahneye nasıl sığa-
cak soruları varken- büyük çoğunluğu-
nu genç yaştaki oyuncuların oluşturdu-
ğu yirmi kişilik bir kadronun sahnede-
ki yerlerini almasıyla oyun başlıyor. Dik-
kati çeken ilk şey, göze hoş gelmeyen bir-
kaç detayın dışında özenle hazırlanmış
kostümlerin güzelliği oluyor. Akabinde
oyuncuların hiçbir enstrüman kullanma-
dan yaptıkları müzikler, sempatik ve ilgi
çekici bir hava katıyor oyuna. Bunun ya-
nına bir de Arzen halkının esnafı rolleri-
ni üstlenen oyuncuların -seyircinin ken-
dini gülmekten alamadığı-birbirinden
güzel tepkileri de eklenince seyir zevki
yüksek bir başlangıçla karşılaşıyorsunuz.
Tüm bu olumlu özelliklerin yanı-
na oyuncuların birbirinden güzel perfor-
mansları da eklenince, oyun seyircisini
kendisine bağlayan bir hal alıyor ve daha
başında bu kadar çekici hale gelince de is-
ter istemez büyük bir beklentiyle izleme-
nize neden oluyor. Peki, bu beklentinin so-
nucu olumlu mu bitiyor? Maalesef hayır.
Hep bir şeylerin eksik kaldığını hissedi-
yorsunuz oyun boyunca. İlk etapta oyun-
daki en köklü değişiklik olan, “aslında Şi-
rin Ferhad’a vurulduğunda, Ferhad Meh-
mene Banu’ya, Mehmene Banuda Ferhad’a
vurulmuştu,” gerçeğini kabullenememek
midir bu eksiklik hissinin sebebi diye dü-
şünseniz de çok geçmeden bariz bir man-
tık hatasının buna sebebiyet verdiğini anlı-
yorsunuz. Çünkü oyunda Ferhad ve Meh-
mene Banu arasında karşılıklı olarak ilk
görüşte başlayan aşk, anlamsız bir biçimde
gün yüzüne çıkmazken; buna sebep ola-
rak gösterilen Şirin’in Ferhad’a vurulması;
ama Ferhad’ın Şirin’e bir ağabey gibi dav-
ranmasına karşın, olaya şahit olan üç kişi-
nin tamamı bakışlarındaki tutkudan dola-
Muhammet celep
Tiyatro
Mantık hatası
kurbanı: Ay Ecesi
