15 / 52
Can’ın Not Defteri
Gül Ninem, sağ olsun. Eve döndüğümüzde yorgun olduğu
halde sözünü tuttu. Dedesi ve ninesinin fotoğraflarını
gösterdi. Onlardan bahsederken tıpkı küçük bir çocuk gibi
parlıyordu gözleri. Sanırım ben çok şanslı bir çocuğum.
“Haklısın benim güzel torunum. Onlar
olmasaydı ben senin Gül Ninen olamazdım.
Şu gördüğün bahçedeki tüm ağaçlar,
bitkiler öyle büyük bir emek verilerek
yetişiyor ki. Bu emek sayesinde tohumlar
fidan, fidanlar da ağaç oluyor. Ağaç da
büyüyüp binlerce tohum verir hale geliyor.
İnsanlar da böyle işte. Hayatları boyu
biriktirdikleri emeği, tecrübeyi seve seve
aktarıyorlar kendilerinden sonra gelenlere.
Gönülden gönüle geçen en güzel miras da
sevgi.”
Can’ın babası camı tıklatıp işaret etti.
Yemekler hazırdı, mis gibi kokular bahçeye
kadar ulaşıyordu.
“Şimdi içeri girelim. Sözüm olsun. Eve gider
gitmez sana fotoğraflarını gösteririm ve
anlatırım uzun uzun.” dedi Gül Nine.
Can içeri girerken:
“Ne güzel, benim bildiğimden daha
kocaman bir ailem varmış.” diye geçirdi
içinden.
Aile büyüklerim çok iyi
insanlar. İnşallah ben de
büyüdüğümde “güzel” bir
insan olurum. İşte o zaman
Gül Ninem dünyanın en
mutlu ninesi olur.
Etkinlik:
Can defterine kocaman
mutlu bir aile resmi yaptı.
Siz de aile büyüklerinizle bir
arada olduğunuz güzel bir
anınızı resmedebilirsiniz.
13
Mavi Kırlangıç - Ocak